Dieta dla anemików jest doskonałym sposobem na dostarczenie odpowiedniej ilości żelaza. Jest kilka rzeczy, które możesz włączyć do swojej diety, w tym pokarmy bogate w żelazo niehemowe, takie jak ryby i rośliny strączkowe. Soja jest doskonałym źródłem białka i może być włączona do głównego dania lub przekąski. Owoce morza są również świetnym źródłem żelaza, ale pamiętaj, żeby ograniczyć ich ilość do trzech uncji na porcję, żeby uniknąć anemii. Cytryna jest świetnym dodatkiem do twoich posiłków, ponieważ zwiększa wchłanianie żelaza. Sardynki są kolejnym doskonałym źródłem żelaza.
Żelazo niehemowe
Dieta z żelazem niehemowym dla osób z anemią jest doskonałym sposobem na zwiększenie poziomu żelaza. Jednak większość ludzi musi uzupełnić swoją dietę o dodatkowe żelazo, by osiągnąć odpowiedni poziom. Oto kilka produktów, które powinieneś jeść, by podnieść swój poziom żelaza. Czytaj dalej, by dowiedzieć się więcej…. Nie zapominaj też o piciu dużej ilości wody! Żelazo niehemowe znajduje się również w zielonych warzywach liściastych, brukselce, orzechach i pełnych ziarnach.
Mięso, drób i ryby zawierają żelazo hemowe. Żelazo hemowe jest łatwiej wchłaniane przez ciało i może bardziej podnieść poziom żelaza niż żelazo niehemowe. Pokarmy roślinne są bogate w żelazo niehemowe, które nie będzie tak dobrze wchłaniane. Owoce, warzywa i orzechy są doskonałym źródłem żelaza niehemowego. Pamiętaj jednak, że jeśli twoje ciało nie wchłania żelaza hemowego, to nie pomoże ono twojej anemii.
Wegetarianie powinni spożywać dużo ciemnozielonych warzyw i suszonej fasoli. Dobrym źródłem żelaza są też produkty pełnoziarniste, takie jak chleb, makaron i płatki zbożowe. Przed rozpoczęciem diety wegetariańskiej lub wegańskiej skonsultuj się z lekarzem. Możesz też sprawdzić RDA dla żelaza dla niemowląt poniżej 6 miesiąca życia, konsultując się z FNB. To AI odpowiada ilości żelaza niehemowego, którą niemowlę karmione piersią powinno spożywać w ciągu dnia.
Ryby
Jedzenie ryb to świetny sposób na dostarczenie sobie składników odżywczych, których potrzebujesz w zdrowej, zbilansowanej diecie. Chorzy na anemię mogą czerpać korzyści z ryb bogatych w żelazo. Żelazo jest kluczową częścią ciała, nie tylko dla zdrowia krwi, ale także dla prawidłowego funkcjonowania mięśni i poziomu energii. Istnieje wiele źródeł żelaza w pożywieniu, w tym mięso, drób i ryby. Żelazo znajduje się również w zielonych warzywach liściastych, a niektóre z nich mogą być włączone do diety osób z anemią. Ważne jest też, by przygotowywać posiłki przy użyciu niskotłuszczowych metod gotowania i unikać dodawania do nich słonych dodatków.
Naukowcy odkryli, że sos rybny wzbogacony żelazem znacząco zmniejszył częstość występowania anemii u kobiet w trakcie 6-miesięcznej interwencji. Związek ten, NaFeEDTA, jest rozpuszczalnym w wodzie, biodostępnym suplementem żelaza. Niedożywienie mikroskładnikami odżywczymi obejmuje niedobór żelaza, witaminy A oraz jodu i jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych problemów żywieniowych na obszarach ubogich w zasoby. W wielu krajach zaburzenia te są głównym problemem zdrowia publicznego.
Jednak niektóre rodzaje owoców morza zawierają wysoki poziom rtęci. Trzy uncjowa porcja ostryg gotowanych na parze zawiera osiem miligramów żelaza i 10 gramów białka, a jednocześnie zawiera mniej niż gram tłuszczów nasyconych, które mogą zatykać tętnice i zwiększać ryzyko chorób serca. Kolejną zaletą owoców morza jest wysoki poziom kwasów tłuszczowych omega-3. Znajdują się one w wielu różnych pokarmach, w tym w rybach, małżach i ostrygach.
Soczewica
Soczewica jest bogatym źródłem żelaza. Jej zawartość składników odżywczych jest podobna do mięsa i produktów mlecznych. Zawierają też dużo błonnika, są dobrym źródłem białka i witaminy C. Zawartość żelaza w połowie filiżanki ugotowanej czerwonej soczewicy wynosi 40 ppm. Ponadto soczewica jest niskokaloryczna, wymaga jedynie około 30 gramów białka dziennie.
Porcja 3,5 uncji ugotowanej soczewicy zawiera 36% zalecanej dziennej wartości witaminy A. Cholina jest składnikiem odżywczym niezbędnym dla mózgu i wątroby. Bogate w cholinę mięsa organiczne, takie jak wątroba, są doskonałym źródłem choliny. Czarna soczewica zawiera do 6,6 mg żelaza i jest bogata w potas i wapń. Jest też bogata w antocyjany, rodzaj przeciwutleniaczy występujących w niebieskiej żywności.
Soczewica zawiera wystarczająco dużo żelaza, by leczyć anemię. Aby uczynić ją bardziej odżywczą, została wzbogacona o Fe. Naukowcy z Saskatchewan Food Industry Development Center i Crop Development Center opracowali metodę dodawania Fe do soczewicy. Celem tego badania było zidentyfikowanie najbardziej odpowiedniej metody fortyfikacji, takiej jak FeSO4*7H2O czy CDC Maxim, która ma na celu zwiększenie zawartości żelaza.
Wzbogacanie dal z soczewicy w żelazo jest sprawdzoną metodą zwiększania jego biodostępności. Wzmocniona czerwona soczewica dal zawiera do 13-14 mg dodatkowego Fe na 100 gramów. Soczewica wzbogacona FeEDTA była najbardziej odpowiednia do badania ze względu na niską absorpcję żelaza. Soczewica czerwona z dodatkiem roztworu fortyfikacyjnego była najlepsza pod względem czasu suszenia i zmiany koloru, a stężenie całkowitego Fe i kwasu fitynowego wahało się od 68 do 238 ppm, zaś względna biodostępność Fe była o 32,2-36% wyższa niż w przypadku niefortyfikowanej soczewicy.
Ciecierzyca
Korzyści płynące z ciecierzycy dla osób cierpiących na anemię zostały zbadane i opublikowane w Acta Poloniae Pharmaceutica. Rośliny strączkowe zawierają duże ilości błonnika i innych przeciwutleniaczy, które pomagają organizmowi zwalczać wolne rodniki, które mogą uszkadzać komórki i powodować różne problemy zdrowotne. Beta karoten i selen, które działają jak przeciwutleniacze, zostały powiązane z ochroną przed rakiem. Błonnik zawarty w ciecierzycy może również zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka jelita grubego.
Spożywanie diety bogatej w żelazo może poprawić ogólny stan zdrowia, ponieważ pomaga ono ciału wchłaniać żelazo zawarte w pożywieniu. Szpinak to kolejne świetne źródło żelaza, które można dodawać do sałatek i płatków śniadaniowych. Jedzenie szpinaku jest też dobre dla ciebie, jeśli cierpisz na anemię. Dostarcza on dużej ilości witaminy C, która pomaga ciału wchłaniać żelazo z pożywienia. Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych ma plany posiłków dla osób z anemią.
Oprócz tego, że ciecierzyca jest dobrym źródłem błonnika i białka, zawiera też duże ilości żelaza. Jedna filiżanka ciecierzycy zawiera 3,7 mg żelaza. Poza tym, że ciecierzyca jest świetnym źródłem żelaza, jest też niedroga. Można ją kupować przez cały rok i łatwo dodać ją do każdej potrawy. Można ją dodawać do sałatek i hummusu. Kilka łyżek soku z cytryny pomaga ciału wchłonąć żelazo niehemowe, co pomaga zapobiegać anemii.
Fasola
Ostatnie badania wykazały, że kobiety z niskim poziomem żelaza mogą poprawić swoją wydolność fizyczną, jeśli będą spożywać 300 g bogatej w żelazo fasoli dziennie. Badanie zostało przeprowadzone przez Bioversity i Międzynarodowe Centrum Rolnictwa Tropikalnego (CIAT). Anemiczki cierpią na zmęczenie, zaburzenia poznawcze i inne problemy związane z niedoborem żelaza. Chociaż niedobór żelaza można leczyć zróżnicowaną dietą, nie zawsze jest możliwe, by mieszkańcy wsi mieli dostęp do niezbędnych składników odżywczych. W takich przypadkach dieta zawierająca wysokiej jakości fasolę może być realnym rozwiązaniem.
Jedną z głównych korzyści płynących z włączenia fasoli do diety osób z anemią jest to, że zawiera ona rozpuszczalny i nierozpuszczalny błonnik, który pomaga utrzymać przewód pokarmowy w zdrowiu. Ponadto błonnik zapobiega zaparciom. Pamiętaj, żeby pić dużo wody, żeby błonnik przeszedł przez przewód pokarmowy. Fasola ma też niskie wartości indeksu glikemicznego, co czyni ją idealną dla diabetyków. Poza tym, że pomaga osobom cierpiącym na anemię, błonnik zawarty w fasoli może pomóc osobom chorym na cukrzycę utrzymać niższy poziom cukru we krwi.
Aby poprawić wartość odżywczą fasoli, skutecznym rozwiązaniem jest biofortyfikacja. W ciągu ostatnich 25 lat hodowcy roślin uprawnych stosowali ją, by dodać żelazo do diety osób cierpiących na anemię. Proces ten polega na krzyżowaniu rodzimych odmian fasoli amerykańskiej z odpowiednimi składnikami odżywczymi. Na przykład naukowcy skrzyżowali rodzimą amerykańską fasolę z gatunkami afrykańskimi, by uczynić ją odporną na tropikalny klimat. Rezultat? Uprawa, która zawiera więcej żelaza niż konwencjonalnie uprawiana fasola.
Melasa z czarnej porzeczki
Melasa z czarnej porzeczki ma wiele zalet zdrowotnych, między innymi zmniejsza problemy menstruacyjne i otyłość. Może ona nawet łagodzić objawy cukrzycy i powiększonej prostaty, a także poprawiać równowagę elektrolitową i pielęgnować włosy. Nie ma jednak żadnych badań naukowych, które potwierdzałyby te twierdzenia. Jeśli powiedziano ci, że melasa z czarnej porzeczki może wyleczyć anemię, możesz się jeszcze raz zastanowić.
Jako źródło żelaza, melasa z czarnej porzeczki jest niezbędna dla osób z anemią. Pomaga tworzyć więcej czerwonych krwinek, które transportują tlen z płuc do reszty ciała. Inne korzyści płynące ze spożywania melasy z czarnej porzeczki to łagodzenie skurczów i poprawa stanu mięśni macicy. Jest też dobrym źródłem wapnia, magnezu i żelaza, które mogą być stosowane w leczeniu anemii.
Jeśli martwisz się o swoją anemię, melasa z czarnej porzeczki jest naturalnym słodzikiem i może być dodawana do herbaty, gorących płatków śniadaniowych lub deserów. Dzieci i dorośli mogą ją pić na ciepło lub na zimno, w zależności od swoich preferencji. Jeśli obawiasz się, że możesz uszkodzić zęby, możesz ją pić tylko po konsultacji z lekarzem. Spożywanie tej substancji jest bezpieczne, ale powinieneś porozmawiać z lekarzem, zanim zaczniesz ją stosować w przypadku anemii.
Melasa z czarnej porzeczki pomaga też ustabilizować poziom cukru we krwi. Ponieważ ma niski indeks glikemiczny, pomaga spowolnić tempo przemiany materii, co skutkuje mniejszą produkcją insuliny. Zapobiega też gromadzeniu się tłuszczów w krwiobiegu. Melasa z czarnej porzeczki zawiera znaczne ilości chromu, który jest ważny dla działania insuliny i tolerancji glukozy. Niedobór jednego z nich może sprawić, że staniesz się insulinozależny, co spowoduje, że będziesz cierpiał z powodu niskiego poziomu energii i słabej tolerancji glukozy.
Podobne Tematy:
